Kada je predsednik Barak Obama tokom leta 2011. godine formalno zatražio da predsednik Sirije Bašar el Asad odstupi s vlasti, to nije bio prvi put da su Sjedinjene Američke Države tražile promenu režima u Damasku. Sjedinjene Države vodile su dugotrajni rat protiv Sirije još od trenutka kada je 1963. godine na vlast došao snažno nezavistan arapski nacionalistički pokret — kojem su i Bašar i njegov otac Hafez el Asad bili odani sledbenici. Vašington je nastojao da ukloni uticaj arapskog nacionalizma iz sirijske države, ali i iz arapskog sveta uopšte, jer je on predstavljao pretnju američkoj agendi uspostavljanja globalne dominacije i stvaranja investicionog okruženja pogodnog za američke banke, investitore i korporacije širom sveta. Arapski nacionalisti su težili ujedinjenju 400 miliona Arapa u jednu supersilu koja bi mogla da se suprotstavi hegemoniji SAD u Zapadnoj Aziji i Severnoj Africi i da postane značajan globalni akter oslobođen dominacije bivših kolonijalnih sila i Sjedinjenih Država. Vašington je vodio duge ratove protiv vođa arapskog nacionalističkog pokreta — egipatskog Gamala Abdela Nasera, iračkog Sadama Huseina, libijskog Moamera Gadafija i sirijskih Asadovih — često se udružujući s posebno nasilnim oblicima političkog islama kako bi potkopao svoje arapskonacionalističke neprijatelje. Do 2011. godine u regionu je ostala samo jedna panarapska država — Sirija.

U ovoj knjizi, Stiven Gauns analizira višedecenijsku borbu između sekularnog arapskog nacionalizma, političkog islama i američkog imperijalizma za kontrolu nad Sirijom — samoproklamovanim uporištem arabizma i poslednjom sekularnom panarapskom državom u regionu.